‘होय ! मी शेतकरी’

डोंगर कर्जाचा माज्या उरावर बाळगतो ।

होय! मी शेतकरी, शेती घामानं नांगरतो ।।

 

वावरात माज्या उभा पीक मी जारतो,
जवा आभाळ हा, सावत्र आईवाणी वागतो । (१)

माज्या जीवनाची का सांगू तुमाले मी व्यथा,
आमच्याच डोक्स्यावर बसून, सरकार ईदरते लाथा । (२)

मी बी लहानाचा मोठा झालो, आयकून यायच्या कथा,
देतेत बापाच्या उसने आस्वासन, अन् करतेत मोठाले बाता । (३)

शेतकरी म्हणजे येयले वाटते बिचारा,
अरे त्यालेबी कदीतरी, त्याच्या भावना विचारा । (४)

नाई भेटे त्याच्या बैलाले कदी हिरवा चारा,
एका भाकर-चटणीवर तो ढकलते दिस सारा । (५)

खरेदी केंद्रावर पडला धान महिन्याभऱ्यापासून,
मात्र सेठ-मारवाड्याला विक्री भेटते ठासून ठासून । (६)

आमच्या धानाले अडवता ऑनलाइनचे ग्रहण सांगून,
अना ठेकेदाराले मात्र भाव देता, मांगच्या मांगून । (७)

गऱ्हाणे माये मी सरकार मोयरं लळतो,
सत्तेवर कोणिबी असो कंबर कासत्काराची मोळतो । (८)

लावून वावराले आग, सुतुक तुया नावाना पाळतो,
पिकाले भाव नाही माया म्हूण, फास गऱ्याले ओळतो । (९)

होय! मी शेतकरी, शेती घामानं नांगरतो…

डोंगर कर्जाचा माज्या, उरावर बाळगतो ।।

कवी : राहुल हटवार

सालेकसा, जि. गोंदिया

भ्र. क्र. +९१-९१७५८०२८९८

ई-मेल : rhatwar007@gmail.com

◆◆◆

पाठवा तुमचे लिखाण, प्रतिक्रिया आणि सूचना writeto@marathibrain.com वर.

विविध विषयांवरील माहितीपूर्ण बातम्यांसाठी आणि घडामोडींसाठी भेट द्या www.marathibrain.com ला. फॉलो करा आम्हाला ट्विटर, फेसबुक, इन्स्टाग्राम, युट्युब, टेलिग्राम इत्यादींवर.